Αυτό που δεν έχει καταλάβει πολύς κόσμος είναι το εξής:
Οι Έλληνες είναι μοιρασμένοι σε δυό μεγάλες ομάδες:
1. Αυτοί που έχουν κάτι να λαμβάνουν από το κράτος και δεν θέλουν σε καμία περίπτωση να ακούσουν για χρεωκοπίες, όπως:
Δημόσιοι υπάλληλοι, που εισπράττουν μισθό
Δημόσιοι υπάλληλοι, που είναι κοντά στη λήψη εφάπαξ
Συνταξιούχοι, που εισπράττουν σύνταξη
Γονείς φοιτητών, που τρέμουν στην ιδέα να κλείσουν ή ιδιωτικοποιηθούν τα πανεπιστήμια και να βρεθούν εκτός τα παιδιά τους, μετά από τόσο κόπο και έξοδα.
Προμηθευτές του δημοσίου, που τους χρωστάει λεφτά.
Επιχειρηματίες, που τους ωφέλησε η ύφεση, αλλά θα τους καταστρέψει μια γενική χρεωκοπία του κράτους (στην πόλη μου, με 200.000 κατοίκους, έκλεισαν περί τα 40 μικροκαταστήματα πληροφορικής και τώρα μονοπωλούν την αγορά το Πλαίσιο και το Public).
Εργαζόμενοι στους παραπάνω ωφελημένους επιχειρηματίες.
Άνθρωποι με κομπόδεμα, που η ύφεση πολλαπλασιάζει την αγοραστική δύναμη των αποταμιευμένων χρημάτων τους (φθηνότερα ακίνητα, φθηνότερα ενοίκια, φθηνότερες τιμές στην κατανάλωση).
Λαμόγια που τρώνε κρατικό χρήμα, επειδή βολεύονται στην παρούσα πολιτική κατάσταση και άλλοι πολλοί.
2. Αυτοί που δεν έχουν να περιμένουν τίποτα απολύτως από το κράτος, όπως:
Κατεστραμμένοι επιχειρηματίες, μικροί και μεγάλοι, που η κατάστασή τους είναι μη αναστρέψιμη.
Άνεργοι, χωρίς καμία προοπτική να βρουν εργασία.
Φτωχοί, χωρίς δεκάρα στην τσέπη.
Λαμόγια που περιμένουν να φάνε κρατικό χρήμα, επειδή θα βολευτούν με τη νέα πολιτική κατάσταση (να είστε βέβαιοι ότι έχουν ακονίσει μαχαιροπίρουνα και περιμένουν). και άλλοι πολλοί.
Όπως καταλαβαίνετε, ανάλογα με το σε ποια ομάδα ανήκει ο καθένας, χαρακτηρίζει τις κυβερνητικές ενέργειες ως σωτηρία ή καταστροφή της χώρας, ενώ στην πραγματικότητα θα έπρεπε ευθαρσώς να τις χαρακτηρίζει ως σωτηρία ή καταστροφή της τσέπης του.
Η όλη κατάσταση θυμίζει την ερώτηση περί του αν η ιππασία είναι ωραίο άθλημα. Η απάντηση διαφέρει, ανάλογα με το αν είσαι ο ιππέας ή το άλογο.
Επειδή, λοιπόν, οι ανήκοντες στην πρώτη ομάδα είναι ακόμα πάρα πολλοί ή, τουλάχιστον, πάρα πολύ περισσότεροι, απ” όσους φαντάζεστε, παρατηρούμε το φαινόμενο «ο Έλληνας να μην ξεσηκώνεται».
Όταν οι ανήκοντες στη δεύτερη ομάδα γίνουν συντριπτική πλειοψηφία, τότε θα έχουμε εξελίξεις. Μέχρι τότε, οποιαδήποτε βίαιη αντίδραση αυτών, θα προσκρούσει στα μέλη της πρώτης ομάδας, τα οποία λειτουργούν ως μαξιλάρι προστασίας για την κυβέρνηση.
Άλλωστε, δεν πρέπει να ξεχνάμε, ότι ο «πεινασμένος» που διαδηλώνει και διαμαρτύρεται με βίαιο τρόπο, δεν είναι παρά ένας «αλήτης – ταραχοποιός» στα μάτια του «χορτάτου» ή ……… «μισοχορτάτου», αν θέλετε.
zoomblog.org
Οι Έλληνες είναι μοιρασμένοι σε δυό μεγάλες ομάδες:
1. Αυτοί που έχουν κάτι να λαμβάνουν από το κράτος και δεν θέλουν σε καμία περίπτωση να ακούσουν για χρεωκοπίες, όπως:
Δημόσιοι υπάλληλοι, που εισπράττουν μισθό
Δημόσιοι υπάλληλοι, που είναι κοντά στη λήψη εφάπαξ
Συνταξιούχοι, που εισπράττουν σύνταξη
Γονείς φοιτητών, που τρέμουν στην ιδέα να κλείσουν ή ιδιωτικοποιηθούν τα πανεπιστήμια και να βρεθούν εκτός τα παιδιά τους, μετά από τόσο κόπο και έξοδα.
Προμηθευτές του δημοσίου, που τους χρωστάει λεφτά.
Επιχειρηματίες, που τους ωφέλησε η ύφεση, αλλά θα τους καταστρέψει μια γενική χρεωκοπία του κράτους (στην πόλη μου, με 200.000 κατοίκους, έκλεισαν περί τα 40 μικροκαταστήματα πληροφορικής και τώρα μονοπωλούν την αγορά το Πλαίσιο και το Public).
Εργαζόμενοι στους παραπάνω ωφελημένους επιχειρηματίες.
Άνθρωποι με κομπόδεμα, που η ύφεση πολλαπλασιάζει την αγοραστική δύναμη των αποταμιευμένων χρημάτων τους (φθηνότερα ακίνητα, φθηνότερα ενοίκια, φθηνότερες τιμές στην κατανάλωση).
Λαμόγια που τρώνε κρατικό χρήμα, επειδή βολεύονται στην παρούσα πολιτική κατάσταση και άλλοι πολλοί.
2. Αυτοί που δεν έχουν να περιμένουν τίποτα απολύτως από το κράτος, όπως:
Κατεστραμμένοι επιχειρηματίες, μικροί και μεγάλοι, που η κατάστασή τους είναι μη αναστρέψιμη.
Άνεργοι, χωρίς καμία προοπτική να βρουν εργασία.
Φτωχοί, χωρίς δεκάρα στην τσέπη.
Λαμόγια που περιμένουν να φάνε κρατικό χρήμα, επειδή θα βολευτούν με τη νέα πολιτική κατάσταση (να είστε βέβαιοι ότι έχουν ακονίσει μαχαιροπίρουνα και περιμένουν). και άλλοι πολλοί.
Όπως καταλαβαίνετε, ανάλογα με το σε ποια ομάδα ανήκει ο καθένας, χαρακτηρίζει τις κυβερνητικές ενέργειες ως σωτηρία ή καταστροφή της χώρας, ενώ στην πραγματικότητα θα έπρεπε ευθαρσώς να τις χαρακτηρίζει ως σωτηρία ή καταστροφή της τσέπης του.
Η όλη κατάσταση θυμίζει την ερώτηση περί του αν η ιππασία είναι ωραίο άθλημα. Η απάντηση διαφέρει, ανάλογα με το αν είσαι ο ιππέας ή το άλογο.
Επειδή, λοιπόν, οι ανήκοντες στην πρώτη ομάδα είναι ακόμα πάρα πολλοί ή, τουλάχιστον, πάρα πολύ περισσότεροι, απ” όσους φαντάζεστε, παρατηρούμε το φαινόμενο «ο Έλληνας να μην ξεσηκώνεται».
Όταν οι ανήκοντες στη δεύτερη ομάδα γίνουν συντριπτική πλειοψηφία, τότε θα έχουμε εξελίξεις. Μέχρι τότε, οποιαδήποτε βίαιη αντίδραση αυτών, θα προσκρούσει στα μέλη της πρώτης ομάδας, τα οποία λειτουργούν ως μαξιλάρι προστασίας για την κυβέρνηση.
Άλλωστε, δεν πρέπει να ξεχνάμε, ότι ο «πεινασμένος» που διαδηλώνει και διαμαρτύρεται με βίαιο τρόπο, δεν είναι παρά ένας «αλήτης – ταραχοποιός» στα μάτια του «χορτάτου» ή ……… «μισοχορτάτου», αν θέλετε.
zoomblog.org
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου