ΤΟ ΤΣΕΚΟΥΡΙ ΤΟΥ ΜΑΚΗ ΒΟΡΙΔΗ
Σημίτης ή "Αντώνης" ?
Ο Πέτρος Ευθυμίου έχει κάνει πολλά στη ζωή του. Εχει βγάλει λεφτά κάνοντας φροντιστήρια. Εχει κάνει αντιπάλους γράφοντας σε εφημερίδες. Εχει γίνει γνωστός βγαίνοντας στην τηλεόραση. Εχει εκπαιδευτεί στα όπλα κάνοντας αντίσταση. Εχει διδάξει Επικοινωνία σε φοιτητές και πολιτικούς. Και έχει περάσει από το Ευρωκοινοβούλιο προτού καταλήξει στη Μητροπόλεως. Με την «κυβερνητική» του Ανδρέα όμως είχε μια δυσάρεστη εμπειρία, πριν από 15 χρόνια. Τότε αποχώρησε, μαζί με τον Λαλιώτη, λίγο προτού «τα βυζιά του Μπερλουσκόνι» (έτσι αποκαλούσαν τότε ορισμένοι «πούροι σοσιαλιστές» την ελεύθερη ραδιοφωνία) καταλάβουν την Ελλάδα. Δεν ήθελε να καταλήξει άλλος ένας συμβιβασμένος της πολιτικής. Το τελευταίο Σαββατοκύριακο του Απριλίου, μετά το «πηγαινέλα» του ασφαλιστικού, βρέθηκε μαζί με τον Πρωθυπουργό στα Δολιανά, στο εξοχικό του Κώστα Λαλιώτη. Ηταν η «τέταρτη συνάντηση των Δολιανών», όπως ψιθύριζαν αυτοί που έμειναν «πίσω». Ιδρυτικό μέλος του ΠαΣοΚ ο «σημιτικός» Πέτρος Ευθυμίου αυτή τη φορά φαίνεται ότι ήρθε για να μείνει στην πολιτική. Οι κινήσεις του μαρτυρούν ότι είναι αποφασισμένος πλέον να διεκδικήσει τον χώρο που του αναλογεί. Το παραδέχεται και στη συνέντευξη που ακολουθεί. Αλλωστε το όνομά του θα το βρει κανείς ανάμεσα στα λιγοστά ονόματα της πρώτης ιδρυτικής Κεντρικής Επιτροπής του ΠαΣοΚ. Τότε που αρκετοί σύντροφοί του τον φώναζαν ακόμη «Αντώνη».
Παιδί τι θέλατε να γίνετε;
«Μεγάλωσα σε έντονο πολιτικό κλίμα. Η πολιτική ήταν η δεύτερη διαρκής πλευρά της ζωής μου. Την ημέρα που σκοτώθηκε ο Πέτρουλας ήμουν στον δρόμο. Ημουν 15 χρόνων».
Τι ήσασταν τότε πολιτικά;
«Ημουν στην αριστερά του Κέντρου, ανδρεοπαπανδρεϊκός. Πιο αριστερά πήγα με τη δικτατορία».
Και πήγατε αρκετά αριστερά.
«Στην επαναστατική Αριστερά. Οργανώθηκα στον "Ρήγα Φεραίο" το 1967, το '69 μπήκα σε οργανώσεις που ήταν υπέρ του ένοπλου αγώνα κατά της δικτατορίας. Το '73 μετείχα στο Πολυτεχνείο. Και το '74 με κάλεσε ο Ανδρέας Παπανδρέου. Εστειλε μήνυμα να έρθει ο Αντώνης που συνεργαζόταν με το ΠΑΚ. Και ο Αντώνης ήμουν εγώ».
Από πού προέκυψε το ψευδώνυμο Αντώνης;
«Το είχα πάρει από το Μαουτχάουζεν του Καμπανέλλη και του Θεοδωράκη. Ο Αντώνης είναι ένα λαϊκό παιδί στο Μαουτχάουζεν που σήκωνε τις πέτρες των άλλων, των αδυνάμων».
Κάνατε αληθινά επαναστατικά πράγματα στη διάρκεια της δικτατορίας, πέρα από το να συζητάτε;
«Ηταν τα πιο όμορφα χρόνια της ζωής μου. Ξεκινήσαμε από τον "Ρήγα Φεραίο", με προκηρύξεις, με εφημερίδες, με τον "Θούριο", γράφαμε συνθήματα...».
Βόμβες;
«Εξι χρόνια έζησα με όλη την ένταση μια υπέροχη φράση του Λένιν: "Ο επαναστάτης είναι νεκρός επ' αδεία!". Είναι εντελώς τυχαίο που βγήκαμε σώοι από αυτά. Το καλοκαίρι του '71 πήγα στο Παρίσι και έκανα πλήρη εκπαίδευση στα όπλα και στα εκρηκτικά. Αργότερα βάζαμε βόμβες μαζί με τον Ερατοσθένη Καψωμένο, έναν από τους πιο πολύτιμους καθηγητές της νέας ελληνικής φιλολογίας. Δεν ήταν δουλειά ούτε του Ερατοσθένη ούτε δική μου».
Γιατί πήγατε στο Παρίσι για να εκπαιδευθείτε στο αντάρτικο;
«Εκεί έτυχε η οργάνωση με την οποία συνεργαζόμασταν, το "Κίνημα 20 Οκτώβρη", να έχει τη δυνατότητα να μας εκπαιδεύσει».
Οπλοφορούσατε τότε;
«Είχαμε οπλισμό αλλά δεν χρειάστηκε ευτυχώς να τον χρησιμοποιήσουμε ποτέ. Από μια σκοπιά είμαστε τυχεροί που τα ζήσαμε όλα αυτά, αλλά δεν εύχομαι σε κανέναν να χρειαστεί να τα ξαναζήσει. Το καινούργιο Σύνταγμα λέει το σωστό, ότι πρέπει να προασπίσει κανείς τους δημοκρατικούς θεσμούς, όταν ανατρέπονται, με κάθε μέσο. Αλλά πρέπει να υπάρξει μια κρίσιμη γραμμή ανάμεσα στη δυναμική αντίσταση σε μια δικτατορία, που περιλαμβάνει βόμβες και όπλα, και στην τρομοκρατία σήμερα. Η τρομοκρατία είναι ο μεγαλύτερος εχθρός της δημοκρατίας».
Αναρωτιέμαι πώς βλέπατε τότε τα σύμβολα της εξουσίας, τα υπουργεία, τις μαύρες Μερτσέντες, τους αστυνομικούς. Ολα αυτά που τώρα μπήκαν και στη δική σας ζωή.
«Δεν με απασχόλησαν ποτέ ιδιαίτερα τα σύμβολα της εξουσίας. Οι Μερτσέντες ή τα τανκς. Τότε ήταν η ασφυξία που ένιωθες σ' ένα καθεστώς που απαγόρευε την "Αντιγόνη" του Σοφοκλή. Ηταν σαν κάποιος να σου κόβει την αναπνοή».
«Τότε ήμουν γραμματέας της ΕΠΕΝ. Η φωτογραφία είναι κάτω από τα γραφεία μας στην Ακαδημίας. Εχουμε δεχθεί επίθεση αναρχικών, οι οποίοι διαδήλωναν για τον φόνο του Καλτεζά. Τα γραφεία μας έχουν πυρποληθεί και στη γωνία έναν δικό μας τον έχουν τσακίσει στο ξύλο. Εμείς, φοβισμένοι μετά την επίθεση, πηγαίνουμε να τον μαζέψουμε, οπλοφορώντας. Δέχομαι ότι το τσεκούρι είναι όπλο. Οτι το φέρω εκείνη τη στιγμή είναι άδικη πράξη. Πρόθεσή μου όμως ήταν η άμυνα. Αυτό ήταν. Εγώ τώρα τι θέλετε να κάνω; Εσείς, βλέπετε, κρίνετε τη φωτογραφία έξω από τις συνθήκες εποχής...».
Σημίτης ή "Αντώνης" ?
Ο Πέτρος Ευθυμίου έχει κάνει πολλά στη ζωή του. Εχει βγάλει λεφτά κάνοντας φροντιστήρια. Εχει κάνει αντιπάλους γράφοντας σε εφημερίδες. Εχει γίνει γνωστός βγαίνοντας στην τηλεόραση. Εχει εκπαιδευτεί στα όπλα κάνοντας αντίσταση. Εχει διδάξει Επικοινωνία σε φοιτητές και πολιτικούς. Και έχει περάσει από το Ευρωκοινοβούλιο προτού καταλήξει στη Μητροπόλεως. Με την «κυβερνητική» του Ανδρέα όμως είχε μια δυσάρεστη εμπειρία, πριν από 15 χρόνια. Τότε αποχώρησε, μαζί με τον Λαλιώτη, λίγο προτού «τα βυζιά του Μπερλουσκόνι» (έτσι αποκαλούσαν τότε ορισμένοι «πούροι σοσιαλιστές» την ελεύθερη ραδιοφωνία) καταλάβουν την Ελλάδα. Δεν ήθελε να καταλήξει άλλος ένας συμβιβασμένος της πολιτικής. Το τελευταίο Σαββατοκύριακο του Απριλίου, μετά το «πηγαινέλα» του ασφαλιστικού, βρέθηκε μαζί με τον Πρωθυπουργό στα Δολιανά, στο εξοχικό του Κώστα Λαλιώτη. Ηταν η «τέταρτη συνάντηση των Δολιανών», όπως ψιθύριζαν αυτοί που έμειναν «πίσω». Ιδρυτικό μέλος του ΠαΣοΚ ο «σημιτικός» Πέτρος Ευθυμίου αυτή τη φορά φαίνεται ότι ήρθε για να μείνει στην πολιτική. Οι κινήσεις του μαρτυρούν ότι είναι αποφασισμένος πλέον να διεκδικήσει τον χώρο που του αναλογεί. Το παραδέχεται και στη συνέντευξη που ακολουθεί. Αλλωστε το όνομά του θα το βρει κανείς ανάμεσα στα λιγοστά ονόματα της πρώτης ιδρυτικής Κεντρικής Επιτροπής του ΠαΣοΚ. Τότε που αρκετοί σύντροφοί του τον φώναζαν ακόμη «Αντώνη».
Παιδί τι θέλατε να γίνετε;
«Μεγάλωσα σε έντονο πολιτικό κλίμα. Η πολιτική ήταν η δεύτερη διαρκής πλευρά της ζωής μου. Την ημέρα που σκοτώθηκε ο Πέτρουλας ήμουν στον δρόμο. Ημουν 15 χρόνων».
Τι ήσασταν τότε πολιτικά;
«Ημουν στην αριστερά του Κέντρου, ανδρεοπαπανδρεϊκός. Πιο αριστερά πήγα με τη δικτατορία».
Και πήγατε αρκετά αριστερά.
«Στην επαναστατική Αριστερά. Οργανώθηκα στον "Ρήγα Φεραίο" το 1967, το '69 μπήκα σε οργανώσεις που ήταν υπέρ του ένοπλου αγώνα κατά της δικτατορίας. Το '73 μετείχα στο Πολυτεχνείο. Και το '74 με κάλεσε ο Ανδρέας Παπανδρέου. Εστειλε μήνυμα να έρθει ο Αντώνης που συνεργαζόταν με το ΠΑΚ. Και ο Αντώνης ήμουν εγώ».
Από πού προέκυψε το ψευδώνυμο Αντώνης;
«Το είχα πάρει από το Μαουτχάουζεν του Καμπανέλλη και του Θεοδωράκη. Ο Αντώνης είναι ένα λαϊκό παιδί στο Μαουτχάουζεν που σήκωνε τις πέτρες των άλλων, των αδυνάμων».
Κάνατε αληθινά επαναστατικά πράγματα στη διάρκεια της δικτατορίας, πέρα από το να συζητάτε;
«Ηταν τα πιο όμορφα χρόνια της ζωής μου. Ξεκινήσαμε από τον "Ρήγα Φεραίο", με προκηρύξεις, με εφημερίδες, με τον "Θούριο", γράφαμε συνθήματα...».
Βόμβες;
«Εξι χρόνια έζησα με όλη την ένταση μια υπέροχη φράση του Λένιν: "Ο επαναστάτης είναι νεκρός επ' αδεία!". Είναι εντελώς τυχαίο που βγήκαμε σώοι από αυτά. Το καλοκαίρι του '71 πήγα στο Παρίσι και έκανα πλήρη εκπαίδευση στα όπλα και στα εκρηκτικά. Αργότερα βάζαμε βόμβες μαζί με τον Ερατοσθένη Καψωμένο, έναν από τους πιο πολύτιμους καθηγητές της νέας ελληνικής φιλολογίας. Δεν ήταν δουλειά ούτε του Ερατοσθένη ούτε δική μου».
Γιατί πήγατε στο Παρίσι για να εκπαιδευθείτε στο αντάρτικο;
«Εκεί έτυχε η οργάνωση με την οποία συνεργαζόμασταν, το "Κίνημα 20 Οκτώβρη", να έχει τη δυνατότητα να μας εκπαιδεύσει».
Οπλοφορούσατε τότε;
«Είχαμε οπλισμό αλλά δεν χρειάστηκε ευτυχώς να τον χρησιμοποιήσουμε ποτέ. Από μια σκοπιά είμαστε τυχεροί που τα ζήσαμε όλα αυτά, αλλά δεν εύχομαι σε κανέναν να χρειαστεί να τα ξαναζήσει. Το καινούργιο Σύνταγμα λέει το σωστό, ότι πρέπει να προασπίσει κανείς τους δημοκρατικούς θεσμούς, όταν ανατρέπονται, με κάθε μέσο. Αλλά πρέπει να υπάρξει μια κρίσιμη γραμμή ανάμεσα στη δυναμική αντίσταση σε μια δικτατορία, που περιλαμβάνει βόμβες και όπλα, και στην τρομοκρατία σήμερα. Η τρομοκρατία είναι ο μεγαλύτερος εχθρός της δημοκρατίας».
Αναρωτιέμαι πώς βλέπατε τότε τα σύμβολα της εξουσίας, τα υπουργεία, τις μαύρες Μερτσέντες, τους αστυνομικούς. Ολα αυτά που τώρα μπήκαν και στη δική σας ζωή.
«Δεν με απασχόλησαν ποτέ ιδιαίτερα τα σύμβολα της εξουσίας. Οι Μερτσέντες ή τα τανκς. Τότε ήταν η ασφυξία που ένιωθες σ' ένα καθεστώς που απαγόρευε την "Αντιγόνη" του Σοφοκλή. Ηταν σαν κάποιος να σου κόβει την αναπνοή».
71 θύματα των αριστερών τρομοκρατικών οργανώσεων στην Ελλάδα! Να θέσουμε εκτός νόμου όλα τα αριστερά κόμματα;
Ας παραθέσουμε έναν κατάλογο από πραγματικά θύματα των εγχώριων τρομοκρατικών μαρξιστικών συμμοριών, από το 1974 μέχρι σήμερα:
Συνολικά δολοφονήθηκαν 71 συνάνθρωποί μας και τραυματίστηκαν 580. Πιο συγκεκριμένα, από την «17 Νοέμβρη» δολοφονήθηκαν οι:
Μάλλιος Ε., Μπάμπαλης Π., Πέτρου Π., Σταμούλης Σωτ., Αθανασιάδης Τζώρτζης, Βελούτσος Ν., Μάτης Χ., Μομφεράτος Ν., Ρουσέτης Π., Γεωργακόπουλος Ν., Θεοφανόπουλος Γ., Δουγένης Γ., Γεωργίου Γ., Μπούρας Β., Πανταζόπουλος Γ., Τσιμπούρης Μιχ., Αγγελόπουλος Δ., Αθανασιάδης-Μποδοσάκης Αλεξ., Ανδρουλιδάκης Κ., Βερνάρδος Αν., Μπακογιάννης Παύλος, Μαράτος Μ., Βάρης Ι., Στρεγγαλινού Ολγα, Βέρα Γεωργία, Κυριακόπουλος Βασίλειος, Σεϊτανίδης Δ., Καυκάς Ι., Παπασωτηρόπουλος Γ., Αξαρλιάν Θάνος, Βρανόπουλος Μιχ., Βέλιος Απ., Περατικός Κωστής, Κωνσταντίνου Βιργινία. Και οι αλλοδαποί Γουέλς Ρ., Τσάντες Τζ., Νορντίν Γουίλ., Στιούαρτ Ρ., Τσετίν Γκ., Σιπαχιόγλου Ομέρ και Σόντερς Στίβεν.
Επίσης, από την ίδια οργάνωση, τραυματίστηκαν ο αμερικανός λοχίας Ρόμπερτ Τσαντ, ο Παναγιώτης Ρουσέτης (οδηγός του Μομφερράτου), ο γιατρός Ζαχαρίας Καψαλάκης, ο εισαγγελέας Παναγιώτης Ταρασουλέας, ο τότε βουλευτής του ΠαΣοΚ Γιώργος Πέτσος, ο επιχειρηματίας Βαρδής Βαρδινογιάννης και ο οδηγός του, ο τούρκος επιτετραμμένος Ντενίζ Μπουλούκμπακσι, ο οδηγός του, η ιδιαιτέρα του και μία διερχόμενη πολίτις, ο τότε υπουργός Οικονομικών Γιάννης Παλαιοκρασάς και ο τότε βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας Λευτέρης Παπαδημητρίου.
Από την οργάνωση «1η Μάη» τραυματίστηκε ο τότε πρόεδρος της ΓΣΕΕ Γ. Ραυτόπουλος και ο αντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου Θεόδωρος Βερνάρδος. Από την «Αντικρατική Πάλη» δολοφονήθηκαν ο εισαγγελέας Γεώργιος Θεοφανόπουλος και οι συνοδοί χρηματαποστολής Γ. Πανταζόπουλος και Μ. Τσιμπούρης.
Στην «Επαναστατική Μαχητική Αριστερά» οφείλεται ο τραυματισμός 39 επιβατών λεωφορείου από έκρηξη βόμβας (31.10.1985). Από την «Επαναστατική Αλληλεγγύη» δολοφονήθηκε ο ψυχίατρος των φυλακών Κορυδαλλού Μάριος Μαράτος (19.2.90).Από τους «Επαναστατικούς Πυρήνες» δολοφονήθηκε η υπάλληλος Ασφαλιστικής Εταιρείας Βιργινία Κωνσταντίνου, ενώ τραυματίστηκε και 30χρονος συνάδελφός της.Στον «Επαναστατικό Αγώνα» οφείλεται ο τραυματισμός τριών διερχομένων πολιτών στην πλατεία Συντάγματος (12.12.2005).
Κατάλογος δολοφονηθέντων αστυνομικών, μετά το 1981:
Ο αστυφύλακας Χρήστος Μάτης, φρουρός σε υποκατάστημα της Εθνικής στα Πετράλωνα, δολοφονήθηκε από τη «17 Νοέμβρη» (24.12.1984).
Οι αρχιφύλακες Βασίλειος Μπούρας και Γεώργιος Γεωργίου και ο ανθυπαστυνόμος Γεώργιος Δουγένης τραυματίστηκαν θανάσιμα σε ένοπλη συμπλοκή με μέλη της «Αντικρατικής Πάλης», όπου πρόλαβαν αμυνόμενοι να σκοτώσουν τον διάσημο «ήρωα» των τρομοκρατών Χρ. Τσουτσουβή (15.5.1985).Ο αρχιφύλακας Νικόλαος Γεωργακόπουλος τραυματίστηκε θανάσιμα σε υπηρεσιακό λεωφορείο από έκρηξη βόμβας, που πυροδότησε η «17 Νοέμβρη», (26.11.1985).
Ο υπαστυνόμος β΄ Νικόλαος Τσιμπούρας δολοφονήθηκε εν υπηρεσία (2.2.91).Ο αρχιφύλακας Ιωάννης Βάρης έχασε τη ζωή του σε υπηρεσιακό λεωφορείο από αντιαρματικό βλήμα που εκτόξευσε η «17 Νοέμβρη».Ο αστυνομικός υποδιευθυντής Απόστολος Βέλλιος τραυματίστηκε θανάσιμα από έκρηξη βόμβας που είχε τοποθετήσει η οργάνωση «ΕΛΑ» (19.9.94).
Ο αστυφύλακας Κωνσταντίνος Ζάμπαλας δολοφονήθηκε μέσα στο δικαστικό μέγαρο Ιωαννίνων (7.11.94).Ο ανθυπαστυνόμος Αναστάσιος Μηζύθρας δολοφονήθηκε από άγνωστους μασκοφόρους στην πρεσβεία της Ελλάδας στην Τιφλίδα Γεωργίας.Ο Χαράλαμπος Αμανατίδης, σκοπός στην οικία του στρατιωτικού ακολούθου της βρετανικής πρεσβείας, δολοφονήθηκε από άγνωστους τρομοκράτες, με πυροβόλο όπλο.
Ο αρχιφύλακας Αντώνιος-Νεκτάριος Σάββας δολοφονήθηκε στα Άνω Πατήσια, ενώ φρουρούσε οικία υπό προστασία μάρτυρος.Και την Πέμπτη 24.6.2010 δολοφονήθηκε από βόμβα στο γραφείο του ο υπασπιστής του υπουργού Προστασίας του Πολίτη Γιώργος Βασιλάκης.
Τέλος, την 05.05.2010, κάηκαν ζωντανοί από ρίψη βόμβας μολότοφ από αναρχοκομμουνιστές μέσα στην τράπεζα Μarfin, οι κάτωθι: Αγγελική Παπαθανασοπούλου (και το αγέννητο παιδί της, καθότι ήταν έγκυος), Παρασκευή Ζούλια και Επαμεινώνδας Τσάκαλης.
Όλα αυτά είναι τα ΕΠΙΣΗΜΑ, γιατί πολλές δολοφονίες που έγιναν από αριστερούς δεν πολιτικοποιήθηκαν ποτέ. Όσο για τις δολοφονικές επιθέσεις το μέτρημα δεν έχει τελειωμό..."
Ας παραθέσουμε έναν κατάλογο από πραγματικά θύματα των εγχώριων τρομοκρατικών μαρξιστικών συμμοριών, από το 1974 μέχρι σήμερα:
Συνολικά δολοφονήθηκαν 71 συνάνθρωποί μας και τραυματίστηκαν 580. Πιο συγκεκριμένα, από την «17 Νοέμβρη» δολοφονήθηκαν οι:
Μάλλιος Ε., Μπάμπαλης Π., Πέτρου Π., Σταμούλης Σωτ., Αθανασιάδης Τζώρτζης, Βελούτσος Ν., Μάτης Χ., Μομφεράτος Ν., Ρουσέτης Π., Γεωργακόπουλος Ν., Θεοφανόπουλος Γ., Δουγένης Γ., Γεωργίου Γ., Μπούρας Β., Πανταζόπουλος Γ., Τσιμπούρης Μιχ., Αγγελόπουλος Δ., Αθανασιάδης-Μποδοσάκης Αλεξ., Ανδρουλιδάκης Κ., Βερνάρδος Αν., Μπακογιάννης Παύλος, Μαράτος Μ., Βάρης Ι., Στρεγγαλινού Ολγα, Βέρα Γεωργία, Κυριακόπουλος Βασίλειος, Σεϊτανίδης Δ., Καυκάς Ι., Παπασωτηρόπουλος Γ., Αξαρλιάν Θάνος, Βρανόπουλος Μιχ., Βέλιος Απ., Περατικός Κωστής, Κωνσταντίνου Βιργινία. Και οι αλλοδαποί Γουέλς Ρ., Τσάντες Τζ., Νορντίν Γουίλ., Στιούαρτ Ρ., Τσετίν Γκ., Σιπαχιόγλου Ομέρ και Σόντερς Στίβεν.
Επίσης, από την ίδια οργάνωση, τραυματίστηκαν ο αμερικανός λοχίας Ρόμπερτ Τσαντ, ο Παναγιώτης Ρουσέτης (οδηγός του Μομφερράτου), ο γιατρός Ζαχαρίας Καψαλάκης, ο εισαγγελέας Παναγιώτης Ταρασουλέας, ο τότε βουλευτής του ΠαΣοΚ Γιώργος Πέτσος, ο επιχειρηματίας Βαρδής Βαρδινογιάννης και ο οδηγός του, ο τούρκος επιτετραμμένος Ντενίζ Μπουλούκμπακσι, ο οδηγός του, η ιδιαιτέρα του και μία διερχόμενη πολίτις, ο τότε υπουργός Οικονομικών Γιάννης Παλαιοκρασάς και ο τότε βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας Λευτέρης Παπαδημητρίου.
Από την οργάνωση «1η Μάη» τραυματίστηκε ο τότε πρόεδρος της ΓΣΕΕ Γ. Ραυτόπουλος και ο αντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου Θεόδωρος Βερνάρδος. Από την «Αντικρατική Πάλη» δολοφονήθηκαν ο εισαγγελέας Γεώργιος Θεοφανόπουλος και οι συνοδοί χρηματαποστολής Γ. Πανταζόπουλος και Μ. Τσιμπούρης.
Στην «Επαναστατική Μαχητική Αριστερά» οφείλεται ο τραυματισμός 39 επιβατών λεωφορείου από έκρηξη βόμβας (31.10.1985). Από την «Επαναστατική Αλληλεγγύη» δολοφονήθηκε ο ψυχίατρος των φυλακών Κορυδαλλού Μάριος Μαράτος (19.2.90).Από τους «Επαναστατικούς Πυρήνες» δολοφονήθηκε η υπάλληλος Ασφαλιστικής Εταιρείας Βιργινία Κωνσταντίνου, ενώ τραυματίστηκε και 30χρονος συνάδελφός της.Στον «Επαναστατικό Αγώνα» οφείλεται ο τραυματισμός τριών διερχομένων πολιτών στην πλατεία Συντάγματος (12.12.2005).
Κατάλογος δολοφονηθέντων αστυνομικών, μετά το 1981:
Ο αστυφύλακας Χρήστος Μάτης, φρουρός σε υποκατάστημα της Εθνικής στα Πετράλωνα, δολοφονήθηκε από τη «17 Νοέμβρη» (24.12.1984).
Οι αρχιφύλακες Βασίλειος Μπούρας και Γεώργιος Γεωργίου και ο ανθυπαστυνόμος Γεώργιος Δουγένης τραυματίστηκαν θανάσιμα σε ένοπλη συμπλοκή με μέλη της «Αντικρατικής Πάλης», όπου πρόλαβαν αμυνόμενοι να σκοτώσουν τον διάσημο «ήρωα» των τρομοκρατών Χρ. Τσουτσουβή (15.5.1985).Ο αρχιφύλακας Νικόλαος Γεωργακόπουλος τραυματίστηκε θανάσιμα σε υπηρεσιακό λεωφορείο από έκρηξη βόμβας, που πυροδότησε η «17 Νοέμβρη», (26.11.1985).
Ο υπαστυνόμος β΄ Νικόλαος Τσιμπούρας δολοφονήθηκε εν υπηρεσία (2.2.91).Ο αρχιφύλακας Ιωάννης Βάρης έχασε τη ζωή του σε υπηρεσιακό λεωφορείο από αντιαρματικό βλήμα που εκτόξευσε η «17 Νοέμβρη».Ο αστυνομικός υποδιευθυντής Απόστολος Βέλλιος τραυματίστηκε θανάσιμα από έκρηξη βόμβας που είχε τοποθετήσει η οργάνωση «ΕΛΑ» (19.9.94).
Ο αστυφύλακας Κωνσταντίνος Ζάμπαλας δολοφονήθηκε μέσα στο δικαστικό μέγαρο Ιωαννίνων (7.11.94).Ο ανθυπαστυνόμος Αναστάσιος Μηζύθρας δολοφονήθηκε από άγνωστους μασκοφόρους στην πρεσβεία της Ελλάδας στην Τιφλίδα Γεωργίας.Ο Χαράλαμπος Αμανατίδης, σκοπός στην οικία του στρατιωτικού ακολούθου της βρετανικής πρεσβείας, δολοφονήθηκε από άγνωστους τρομοκράτες, με πυροβόλο όπλο.
Ο αρχιφύλακας Αντώνιος-Νεκτάριος Σάββας δολοφονήθηκε στα Άνω Πατήσια, ενώ φρουρούσε οικία υπό προστασία μάρτυρος.Και την Πέμπτη 24.6.2010 δολοφονήθηκε από βόμβα στο γραφείο του ο υπασπιστής του υπουργού Προστασίας του Πολίτη Γιώργος Βασιλάκης.
Τέλος, την 05.05.2010, κάηκαν ζωντανοί από ρίψη βόμβας μολότοφ από αναρχοκομμουνιστές μέσα στην τράπεζα Μarfin, οι κάτωθι: Αγγελική Παπαθανασοπούλου (και το αγέννητο παιδί της, καθότι ήταν έγκυος), Παρασκευή Ζούλια και Επαμεινώνδας Τσάκαλης.
Όλα αυτά είναι τα ΕΠΙΣΗΜΑ, γιατί πολλές δολοφονίες που έγιναν από αριστερούς δεν πολιτικοποιήθηκαν ποτέ. Όσο για τις δολοφονικές επιθέσεις το μέτρημα δεν έχει τελειωμό..."
\"Γ... το στανιό σου, κάντε κάτι για την τρομοκρατία!\" Γεώργιος Τένετ, ελληνικής καταγωγής διευθυντής CIA, προς Χρυσοχοίδη, Έλληνα σοσιαλιστή υπουργό Δημοσίας Τάξεως
Στις 3 Νοεμβρίου 1999 η εφημερίδα \"Washington Post\" δημοσίευσε ένα άκρως ενδιαφέρον άρθρο για την δράση τρομοκρατικών οργανώσεων στην Ελλάδα. Σύμφωνα με το δημοσίευμα Aμερικανοί και Eλληνες αξιωματούχοι λένε πως \"τα μέλη των τρομοκρατικών οργανώσεων έχουν αντληθεί από τις ίδιες αντιδικτατορικές οργανώσεις, που έδωσαν ζωή και στο κόμμα \"ΠAΣΟK\". Είναι λογικό να υποθέσουμε ότι οι άνθρωποι δεν θέλουν να ψάξουν κάτω από κάθε πέτρα. Εάν συλληφθεί ο ηγέτης της \"17 Νοέμβρη\" και αποδειχθεί ότι είναι ένας από τους καλύτερους πρώην φίλους του αρχηγού του \"ΠΑΣΟΚ\", αυτό θα τους φέρει σε δύσκολη θέση\". Δυστυχώς σύσσωμο το αριστερό ελληνικό πολιτικο-εκδοτικό κατεστημένο, αντί να απαντήσει στις πολύ σοβαρές και τεκμηριωμένες κατηγορίες της εγκυρότερης αμερικανικής εφημερίδας, προτίμησε να απαντήσει με ύβρεις και χλευασμούς, δείχνοντας το χαμηλό επίπεδο ηθικής που το διακρίνει.
Όποιος έχει τύχει να βρεθεί στην Ελλάδα σε περιόδους δολοφονικών τρομοκρατικών επιθέσεων, ξέρει πολύ καλά πως η τρομοκρατία κάθε άλλο παρά περιθωριακό φαινόμενο είναι. Οι μεγαλύτερες ελληνικές εφημερίδες (Ελευθεροτυπία, Νέα, Έθνος) ανήκουν στον ιδεολογικό χώρο της αριστεράς και δημοσιεύουν ως κύριο θέμα τις δολοφονίες, τις όποιες αποκαλούν νομιμοποιητικά εκτελέσεις, με μεγάλα κόκκινα (όπως και το αίμα των θυμάτων) γράμματα. Οι προκηρύξεις των τρομοκρατικών οργανώσεων \"αποστέλλονται\" πάντα σε αυτές τις εφημερίδες, κανείς όμως δεν έχει δει τους αποστολείς.
Η μεγαλύτερη ελληνική τρομοκρατική οργάνωση είναι η \"17 Νοέμβρη\" η οποία πρωτοεμφανίστηκε τον Νοέμβριο 1975 δολοφονώντας τον Αμερικανό σταθμάρχη της CIA Ρίτσαρντ Γουέλς. Kατά τα 24 χρόνια δράσης της έχει σκοτώσει 22 και τραυματίσει 70 άτομα. Από την εμφάνιση της μέχρι σήμερα ούτε ένα μέλος της δεν έχει καταδικασθεί.
Όταν η αστυνομία συλλαμβάνει υπόπτους για τρομοκρατικές ενέργειες, αμέσως (και προτού να ανακοινωθεί η κατηγορία και τα ενοχοποιητικά στοιχεία) σχηματίζονται ομάδες αριστερών βουλευτών, δικηγόρων και δημοσιογράφων, υπέρ των κατηγορουμένων. Στις δίκες υπόπτων για τρομοκρατία οι δικαστές και οι εισαγγελείς, αν τολμήσουν να προτείνουν την καταδίκη του κατηγορουμένου, δέχονται υβριστικές επιθέσεις από δικηγόρους-βουλευτές, όπως τον πρόεδρο του κόμματος \"Συνασπισμός\" Κωνσταντόπουλο, τον βουλευτή του ίδιου κόμματος Κουβέλη και τους βουλευτές του κόμματος \"ΠΑΣΟΚ\" Μαγκάκη και Αλεξανδρή. Αυτοκίνητα εισαγγελέων, δικαστών και ενόρκων πυρπολούνται πριν τις δίκες. Έξω από τα δικαστήρια ακόμα και στους διαδρόμους (!!) του δικαστηρίου διαδηλώνουν αριστεροί με συνθήματα όπως \"το κράτος είναι ο μόνος τρομοκράτης\". Σχεδόν πάντοτε οι δικαστές \"λυγίζουν\" και οι κατηγορούμενοι αθωώνονται.
Στις 26 Σεπτεμβρίου 1992 συλλαμβάνεται στην οδό Ιπποκράτους ο Επαμεινώνδας Σκυφτούλης, ενώ προσπαθούσε να διαρρήξει αυτοκίνητο μαζί με τον καταδικασθέντα για τρομοκρατικές ενέργειες Χριστόφορο Μαρίνο. Η \"17 Νοέμβρη\" χρησιμοποιεί στις επιθέσεις της κλεμμένα αυτοκίνητα. Μάρτυρας τον αναγνωρίζει ως έναν από τους δράστες της συμπλοκής των Σεπολίων μεταξύ αστυνομικών και μελών της \"17 Nοέμβρη\". Το δικαστήριο τον κρίνει αθώο...
Τον Νοέμβριο 1992 συλλαμβάνεται στο σπίτι του στο Καπανδρίτι ο Γιώργος Μπαλάφας. Στη \"γιάφκα\" βρίσκονται 3 όπλα και 6.5 κιλά ναρκωτικά (χασίς). Σε υπόγειο διαμέρισμα που είχε νοικιάσει με το ψευδώνυμο \"Νίκος Μανιατόπουλος\" στην οδό Καλαμά στα Σεπόλια βρίσκονται και άλλα όπλα. Σύμφωνα με επιστολή του Αβραάμ Λεσπέρογλου με ημερομηνία 13 Οκτωβρίου 1997, ο Μπαλάφας ανήκε στην τρομοκρατική οργάνωση \"Αντικρατική Πάλη\" μαζί με τους Τσουτσουβή και Λεσπέρογλου. Στο πρόσωπο του αρκετοί μάρτυρες αναγνωρίζουν τον δράστη της δολοφονίας του εισαγγελέα Θεοφανόπουλου και της ληστείας που είχε γίνει σε χρηματαποστολή της Τράπεζας Πίστεως στο Γαλάτσι. Αμέσως σχηματίζουν επιτροπή αλληλεγγύης, υπογράφουν επιστολή συμπαράστασης και τον επισκέπτονται στη φυλακή στελέχη της αριστεράς: από το κόμμα \"ΠΑΣΟΚ\" οι Φραγκιαδάκη, Παπαμάργαρης, Γλέζος, Δασκαλάκης, Ανωμερίτης, από το κόμμα \"Συνασπισμός\" οι Αλφιέρη, Αλαβάνος και από το κόμμα \"ΚΚΕ\" ο Κόρακας. Την υπεράσπιση του αναλαμβάνουν οι βουλευτές Κουβέλης και Αλεξανδρής, αλλά πρωτοδίκως καταδικάζεται. Ασκεί έφεση και εν τω μεταξύ έρχεται στην εξουσία το αριστερό κόμμα \"ΠΑΣΟΚ\". Η χήρα του εισαγγελέα Θεοφανόπουλου παραιτείται από την πολιτική αγωγή κατόπιν απειλών. Μέσα σε ατμόσφαιρα ζούγκλας που δημιουργούν οι αριστεροί διαδηλωτές, το εφετείο (με 4 ψήφους ενόρκων εναντίον 3 δικαστών) τον κρίνει αθώο...
Ο Νίκος Μαζιώτης συνελήφθη στο σπίτι του στην οδό Σπάρτης 13 στο Καματερό, όπου βρέθηκαν 3 όπλα, 10 κιλά εκρηκτικά και προκηρύξεις. Ομολογεί ότι ανήκει στην τρομοκρατική οργάνωση \"Αναρχικοί Αντάρτες Πόλεων\", η οποία είχε τοποθετήσει βόμβα στο υπουργείο Βιομηχανίας και στην οποία βρέθηκε αποτύπωμα του. Ο ίδιος δηλώνει ευθαρσώς σε επιστολή που δημοσιεύει πρωτοσέλιδα η αριστερή εφημερίδα \"Ελευθεροτυπία\": \"αγωνίζομαι στο μέτρο των ατομικών μου δυνάμεων για την ανατροπή του κράτους και του υπάρχοντος κοινωνικού καθεστώτος, χωρίς να απορρίπτω καμία μορφή δράσης\". Στρατιωτική θητεία δεν υπηρέτησε ως αρνητής στρατεύσεως, ενώ είχε συλληφθεί και το 1996 στα διαβόητα επεισόδια βανδαλισμού στο Πολυτεχνείο Αθηνών. Το δικαστήριο, εν μέσω συνθημάτων αριστερών διαδηλωτών όπως \"μπάτσοι, γουρούνια, δολοφόνοι\", τον καταδικάζει πλην όμως του αναγνωρίζει το ελαφρυντικό των \"αγαθών προθέσεων\"! Φανταστείτε να μην είχε και αυτές τι θα έκανε...
Σχεδόν πάντοτε πριν τις δίκες των υπόπτων για τρομοκρατικές ενέργειες πυρπολούνται αυτοκίνητα δικαστών, εισαγγελέων και ενόρκων. Πριν την δίκη του Μαζιώτη πυρπολήθηκε όροφος πολυκατοικίας με γραφεία δικαστικών επιμελητών και φροντιστήριο νομικής στην οδό Ιπποκράτους. Η οργάνωση \"Πυρήνες Εξεγερτικής Δράσης\" \"τηλεφωνεί\" στην αριστερή εφημερίδα \"Ελευθεροτυπία\", απειλεί ότι \"οι δικαστές και οι μέλλοντες νομικοί του κράτους πήραν ένα καλό μάθημα για το τι έχουν να συναντήσουν στη σταδιοδρομία τους\" και ζητά \"να ελευθερωθεί ο Μαζιώτης\".
Νομοθετικό πλαίσιο για την δίωξη της τρομοκρατίας δεν υπάρχει. Όταν η κεντρώα κυβέρνηση Μητσοτάκη επιχείρησε το 1992 να θεσπίσει έναν αντίστοιχο νόμο, το αριστερό πολιτικο-εκδοτικό κατεστημένο αποκάλεσε τον νόμο \"τρομονόμο\", χαρακτηρισμός που δίνει την εντύπωση ότι ο νόμος ήταν τρομοκρατικός! Μετά από 2 χρόνια η αριστερή κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ κατήργησε τον νόμο.
Όλα αυτά τα περιστατικά δείχνουν ξεκάθαρα πως η \"Washington Post\" απλώς διαπίστωσε αυτό που όλοι οι Έλληνες ξέρουν: η ελληνική Αριστερά είναι βαθιά \"βουτηγμένη\" στον βούρκο της τρομοκρατίας. Και δυστυχώς αυτό αμαυρώνει την εικόνα της χώρας μας διεθνώς.
Στις 3 Νοεμβρίου 1999 η εφημερίδα \"Washington Post\" δημοσίευσε ένα άκρως ενδιαφέρον άρθρο για την δράση τρομοκρατικών οργανώσεων στην Ελλάδα. Σύμφωνα με το δημοσίευμα Aμερικανοί και Eλληνες αξιωματούχοι λένε πως \"τα μέλη των τρομοκρατικών οργανώσεων έχουν αντληθεί από τις ίδιες αντιδικτατορικές οργανώσεις, που έδωσαν ζωή και στο κόμμα \"ΠAΣΟK\". Είναι λογικό να υποθέσουμε ότι οι άνθρωποι δεν θέλουν να ψάξουν κάτω από κάθε πέτρα. Εάν συλληφθεί ο ηγέτης της \"17 Νοέμβρη\" και αποδειχθεί ότι είναι ένας από τους καλύτερους πρώην φίλους του αρχηγού του \"ΠΑΣΟΚ\", αυτό θα τους φέρει σε δύσκολη θέση\". Δυστυχώς σύσσωμο το αριστερό ελληνικό πολιτικο-εκδοτικό κατεστημένο, αντί να απαντήσει στις πολύ σοβαρές και τεκμηριωμένες κατηγορίες της εγκυρότερης αμερικανικής εφημερίδας, προτίμησε να απαντήσει με ύβρεις και χλευασμούς, δείχνοντας το χαμηλό επίπεδο ηθικής που το διακρίνει.
Όποιος έχει τύχει να βρεθεί στην Ελλάδα σε περιόδους δολοφονικών τρομοκρατικών επιθέσεων, ξέρει πολύ καλά πως η τρομοκρατία κάθε άλλο παρά περιθωριακό φαινόμενο είναι. Οι μεγαλύτερες ελληνικές εφημερίδες (Ελευθεροτυπία, Νέα, Έθνος) ανήκουν στον ιδεολογικό χώρο της αριστεράς και δημοσιεύουν ως κύριο θέμα τις δολοφονίες, τις όποιες αποκαλούν νομιμοποιητικά εκτελέσεις, με μεγάλα κόκκινα (όπως και το αίμα των θυμάτων) γράμματα. Οι προκηρύξεις των τρομοκρατικών οργανώσεων \"αποστέλλονται\" πάντα σε αυτές τις εφημερίδες, κανείς όμως δεν έχει δει τους αποστολείς.
Η μεγαλύτερη ελληνική τρομοκρατική οργάνωση είναι η \"17 Νοέμβρη\" η οποία πρωτοεμφανίστηκε τον Νοέμβριο 1975 δολοφονώντας τον Αμερικανό σταθμάρχη της CIA Ρίτσαρντ Γουέλς. Kατά τα 24 χρόνια δράσης της έχει σκοτώσει 22 και τραυματίσει 70 άτομα. Από την εμφάνιση της μέχρι σήμερα ούτε ένα μέλος της δεν έχει καταδικασθεί.
Όταν η αστυνομία συλλαμβάνει υπόπτους για τρομοκρατικές ενέργειες, αμέσως (και προτού να ανακοινωθεί η κατηγορία και τα ενοχοποιητικά στοιχεία) σχηματίζονται ομάδες αριστερών βουλευτών, δικηγόρων και δημοσιογράφων, υπέρ των κατηγορουμένων. Στις δίκες υπόπτων για τρομοκρατία οι δικαστές και οι εισαγγελείς, αν τολμήσουν να προτείνουν την καταδίκη του κατηγορουμένου, δέχονται υβριστικές επιθέσεις από δικηγόρους-βουλευτές, όπως τον πρόεδρο του κόμματος \"Συνασπισμός\" Κωνσταντόπουλο, τον βουλευτή του ίδιου κόμματος Κουβέλη και τους βουλευτές του κόμματος \"ΠΑΣΟΚ\" Μαγκάκη και Αλεξανδρή. Αυτοκίνητα εισαγγελέων, δικαστών και ενόρκων πυρπολούνται πριν τις δίκες. Έξω από τα δικαστήρια ακόμα και στους διαδρόμους (!!) του δικαστηρίου διαδηλώνουν αριστεροί με συνθήματα όπως \"το κράτος είναι ο μόνος τρομοκράτης\". Σχεδόν πάντοτε οι δικαστές \"λυγίζουν\" και οι κατηγορούμενοι αθωώνονται.
Στις 26 Σεπτεμβρίου 1992 συλλαμβάνεται στην οδό Ιπποκράτους ο Επαμεινώνδας Σκυφτούλης, ενώ προσπαθούσε να διαρρήξει αυτοκίνητο μαζί με τον καταδικασθέντα για τρομοκρατικές ενέργειες Χριστόφορο Μαρίνο. Η \"17 Νοέμβρη\" χρησιμοποιεί στις επιθέσεις της κλεμμένα αυτοκίνητα. Μάρτυρας τον αναγνωρίζει ως έναν από τους δράστες της συμπλοκής των Σεπολίων μεταξύ αστυνομικών και μελών της \"17 Nοέμβρη\". Το δικαστήριο τον κρίνει αθώο...
Τον Νοέμβριο 1992 συλλαμβάνεται στο σπίτι του στο Καπανδρίτι ο Γιώργος Μπαλάφας. Στη \"γιάφκα\" βρίσκονται 3 όπλα και 6.5 κιλά ναρκωτικά (χασίς). Σε υπόγειο διαμέρισμα που είχε νοικιάσει με το ψευδώνυμο \"Νίκος Μανιατόπουλος\" στην οδό Καλαμά στα Σεπόλια βρίσκονται και άλλα όπλα. Σύμφωνα με επιστολή του Αβραάμ Λεσπέρογλου με ημερομηνία 13 Οκτωβρίου 1997, ο Μπαλάφας ανήκε στην τρομοκρατική οργάνωση \"Αντικρατική Πάλη\" μαζί με τους Τσουτσουβή και Λεσπέρογλου. Στο πρόσωπο του αρκετοί μάρτυρες αναγνωρίζουν τον δράστη της δολοφονίας του εισαγγελέα Θεοφανόπουλου και της ληστείας που είχε γίνει σε χρηματαποστολή της Τράπεζας Πίστεως στο Γαλάτσι. Αμέσως σχηματίζουν επιτροπή αλληλεγγύης, υπογράφουν επιστολή συμπαράστασης και τον επισκέπτονται στη φυλακή στελέχη της αριστεράς: από το κόμμα \"ΠΑΣΟΚ\" οι Φραγκιαδάκη, Παπαμάργαρης, Γλέζος, Δασκαλάκης, Ανωμερίτης, από το κόμμα \"Συνασπισμός\" οι Αλφιέρη, Αλαβάνος και από το κόμμα \"ΚΚΕ\" ο Κόρακας. Την υπεράσπιση του αναλαμβάνουν οι βουλευτές Κουβέλης και Αλεξανδρής, αλλά πρωτοδίκως καταδικάζεται. Ασκεί έφεση και εν τω μεταξύ έρχεται στην εξουσία το αριστερό κόμμα \"ΠΑΣΟΚ\". Η χήρα του εισαγγελέα Θεοφανόπουλου παραιτείται από την πολιτική αγωγή κατόπιν απειλών. Μέσα σε ατμόσφαιρα ζούγκλας που δημιουργούν οι αριστεροί διαδηλωτές, το εφετείο (με 4 ψήφους ενόρκων εναντίον 3 δικαστών) τον κρίνει αθώο...
Ο Νίκος Μαζιώτης συνελήφθη στο σπίτι του στην οδό Σπάρτης 13 στο Καματερό, όπου βρέθηκαν 3 όπλα, 10 κιλά εκρηκτικά και προκηρύξεις. Ομολογεί ότι ανήκει στην τρομοκρατική οργάνωση \"Αναρχικοί Αντάρτες Πόλεων\", η οποία είχε τοποθετήσει βόμβα στο υπουργείο Βιομηχανίας και στην οποία βρέθηκε αποτύπωμα του. Ο ίδιος δηλώνει ευθαρσώς σε επιστολή που δημοσιεύει πρωτοσέλιδα η αριστερή εφημερίδα \"Ελευθεροτυπία\": \"αγωνίζομαι στο μέτρο των ατομικών μου δυνάμεων για την ανατροπή του κράτους και του υπάρχοντος κοινωνικού καθεστώτος, χωρίς να απορρίπτω καμία μορφή δράσης\". Στρατιωτική θητεία δεν υπηρέτησε ως αρνητής στρατεύσεως, ενώ είχε συλληφθεί και το 1996 στα διαβόητα επεισόδια βανδαλισμού στο Πολυτεχνείο Αθηνών. Το δικαστήριο, εν μέσω συνθημάτων αριστερών διαδηλωτών όπως \"μπάτσοι, γουρούνια, δολοφόνοι\", τον καταδικάζει πλην όμως του αναγνωρίζει το ελαφρυντικό των \"αγαθών προθέσεων\"! Φανταστείτε να μην είχε και αυτές τι θα έκανε...
Σχεδόν πάντοτε πριν τις δίκες των υπόπτων για τρομοκρατικές ενέργειες πυρπολούνται αυτοκίνητα δικαστών, εισαγγελέων και ενόρκων. Πριν την δίκη του Μαζιώτη πυρπολήθηκε όροφος πολυκατοικίας με γραφεία δικαστικών επιμελητών και φροντιστήριο νομικής στην οδό Ιπποκράτους. Η οργάνωση \"Πυρήνες Εξεγερτικής Δράσης\" \"τηλεφωνεί\" στην αριστερή εφημερίδα \"Ελευθεροτυπία\", απειλεί ότι \"οι δικαστές και οι μέλλοντες νομικοί του κράτους πήραν ένα καλό μάθημα για το τι έχουν να συναντήσουν στη σταδιοδρομία τους\" και ζητά \"να ελευθερωθεί ο Μαζιώτης\".
Νομοθετικό πλαίσιο για την δίωξη της τρομοκρατίας δεν υπάρχει. Όταν η κεντρώα κυβέρνηση Μητσοτάκη επιχείρησε το 1992 να θεσπίσει έναν αντίστοιχο νόμο, το αριστερό πολιτικο-εκδοτικό κατεστημένο αποκάλεσε τον νόμο \"τρομονόμο\", χαρακτηρισμός που δίνει την εντύπωση ότι ο νόμος ήταν τρομοκρατικός! Μετά από 2 χρόνια η αριστερή κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ κατήργησε τον νόμο.
Όλα αυτά τα περιστατικά δείχνουν ξεκάθαρα πως η \"Washington Post\" απλώς διαπίστωσε αυτό που όλοι οι Έλληνες ξέρουν: η ελληνική Αριστερά είναι βαθιά \"βουτηγμένη\" στον βούρκο της τρομοκρατίας. Και δυστυχώς αυτό αμαυρώνει την εικόνα της χώρας μας διεθνώς.
.png "English"){kind=small}
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου