Μια ιδεα για την ναυπηγικη βιομηχανια στην Ελλαδα

Η χώρα μας είναι η πρώτη εμπορική ναυτιλιακή δύναμη διεθνώς (υπολογίζοντας όχι μόνο τα πλοία ελληνικής σημαίας αλλά και αυτά που είναι ελληνικών συμφερόντων). Εάν σε αυτήν προστεθούν τα πλοία με κυπριακή σημαία ή κυπριακών συμφερόντων, τότε φτάνουμε να κατέχουμε σχεδόν το ¼ του παγκόσμιου εμπορικού στόλου!

Θα μπορούσαν να γίνουν πολλές αναλύσεις για την δύναμη που δίνει σε μια χώρα ο έλεγχος σε τέτοιο ποσοστό της μεταφοράς εμπορευμάτων ανά την υφήλιο (δυνατότητα εμπάργκο ή αύξησης κόστους μεταφοράς για εχθρικά διακείμενες χώρες) ,αλλά αυτά αφορούν οργανωμένα κράτη που μπορούν να έχουν σοβαρή και πολυεπίπεδη εξωτερική πολιτική.

Για την χώρα μας αναρωτιόμαστε γιατί δεν γίνεται τουλάχιστον το αυτονόητο. Την περσινή χρονιά μόνο οι έλληνες εφοπλιστές έθεσαν παραγγελίες για την ναυπήγηση νέων πλοίων ύψους 6 δις ευρώ! Σχεδόν όλα παραγγέλθηκαν σε ναυπηγεία της Κίνας και της Νοτίου Κορέας. Το ποσό αυτό αφορά μόνο τις νέες παραγγελίες χωρίς να υπολογίζεται το επιπρόσθετο κόστος που πλήρωσαν για επισκευές του υπάρχοντος στόλου ή την καθιερωμένη συντήρησή του.

Την ίδια ώρα στην Ελλάδα είναι υπό καθεστώς πτώχευσης τρία μεγάλα ναυπηγεία (Ελευσίνας, Σκαραμαγκά, Νεωρίου) ενώ άλλα μικρότερα παραπαίουν λόγω της οικονομικής κρίσης.

Οι λόγοι για τους οποίους οι έλληνες εφοπλιστές δεν προτιμούν τα δικά μας ναυπηγεία για νέες κατασκευές και επισκευές είναι γνωστοί και συνοψίζονται στην «ΑΝΑΞΙΟΠΙΣΤΙΑ» τους. Δεν μπορεί δηλαδή ο εφοπλιστής που έχει ένα πλάνο για τον στόλο του να βάζει ένα καράβι για επισκευές που θα διαρκέσουν πχ 30 μέρες και στην συνέχεια να αναγκάζεται λόγω απεργιών ή εσωτερικών πολιτικών θεμάτων να μένει αυτό ακίνητο και ημιτελές για τρείς ή τέσσερις μήνες. Να σημειώσουμε ότι αυτό τον καιρό ο πλοιοκτήτης χάνει ναύλα που μπορεί να φτάνουν τις  50.000 ή 100.000 ευρώ ημερησίως! Ενώ για να γλυτώσει αυτή την χασούρα μπορεί να πάρει το σκάφος του και να το πάει σε άλλο ναυπηγείο πληρώνοντας εξαρχής όλο το κόστος…

Είναι αυτονόητο ότι αν δεν υπάρξει μια συνολική πολιτική πάνω στον τομέα αυτό, οι έλληνες εφοπλιστές θα συνεχίσουν να προτιμούν τα ξένα ναυπηγεία για τα νέα τους πλοία. Αν καταφέρουν κυβέρνηση και συνδικάτα να βρουν ένα τρόπο να συνεννοηθούν και να συντονιστούν είτε με ιδιωτικοποίηση είτε με συμμετοχή των εργαζομένων ως ιδιοκτητών(με μετοχικό ποσοστό) στα ναυπηγεία ή με όποιον άλλο τρόπο αποφασίσουν τότε τεράστια ποσά θα μπορούσαν να κατευθυνθούν προς τον ναυπηγικό τομέα στην Ελλάδα της κρίσης δημιουργώντας θέσεις εργασίας και συμβάλλοντας ουσιαστικά στην ανάπτυξη.

Υπολογίζοντας ότι μόνο το 1/3 των νέων ναυπηγήσεων απο ελληνες εφοπλιστές θα καταφέρουμε να κατευθυνθούν προς την Ελλάδα αγγίζουμε τα 2 δις ευρώ ετησίως και αν προστεθούν μικρά κομμάτια της πίτας από τον επισκευαστικό κλάδο και αυτόν της συντήρησης του υπάρχοντος στόλου θα μπορούσαν να προστεθούν περίπου άλλα τόσα!

Γίνεται λοιπόν κατανοητό ότι οι ευκαιρίες για έξοδο από την κρίση είναι μπροστά μας και μόνο όταν αποφασίσουμε να ασχοληθούμε σοβαρά με την ανασυγκρότηση και την καινοτομία θα καταφέρουμε να βγούμε από τον φαύλο κύκλο της ύφεσης και της συρρίκνωσης της οικονομίας…

Ομάδα Greekreal