Η Ελλαδα μπορει;

Έχουν κατά καιρούς ακουστεί διάφορες απόψεις σχετικά με την αναγκαιότητα ή όχι της υπαγωγής της Ελλάδας στην οικονομική βοήθεια των Ευρωπαίων εταίρων μας και κατ’ επέκταση στα μνημόνια που την συνόδευαν. Έχουν επίσης ακουστεί διάφορες θεωρίες για δυνατότητες βοήθειας και χρηματοδότησης από ρωσικά, κινεζικά ή άλλα κεφάλαια.

Για να πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά, πρέπει αρχικά να γίνει κατανοητό σε τι κατάσταση βρισκόταν η ελληνική οικονομία στα τέλη του 2009. Η χρονιά έκλεισε με εθνικό χρέος στο 120% του ΑΕΠ (περίπου 320 δις ευρώ!!!) και έλλειμμα 15% (περίπου 40 δις ευρώ!!!). Για να στρογγυλοποιήσουμε λίγο τα νούμερα και να ενστερνιστούμε τους πιο δύσπιστους, θα θεωρήσουμε το χρέος 300 δις και το έλλειμμα στο 11-12% δηλαδή 30 δις. 

Να θυμίσω ότι έλλειμμα σημαίνει ότι πρακτικά κάθε χρόνο η Ελλάδα ξόδευε 30 δις περισσότερα από τα έσοδά της! Ακόμα και αν ως φιλανθρωπικό ίδρυμα όλοι όσοι είχαν δανείσει την Ελλάδα αποφάσιζαν το 2009 να διαγράψουν το σύνολο των χρεών της και να χάσουν όλα τα χρήματα τους, με αυτούς τους ρυθμούς θα βρισκόμασταν στην ίδια ακριβώς θέση μόλις 10 χρόνια αργότερα…

Επιπρόσθετα, έχουμε το πρόσφατο παράδειγμα της Κύπρου κατά το οποίο η ομόγλωσση και ομόδοξη χώρα χρειάστηκε βοήθεια (μόλις 18-20 δις) και όταν της πρότειναν μνημόνιο άρχισε τους λεονταρισμούς απορρίπτοντας τις αξιώσεις των ευρωπαίων και αναζητώντας χρηματοδότηση από άλλες πηγές. Παρά το γεγονός ότι οι έρευνες για φυσικό αέριο στην κυπριακή ΑΟΖ έχουν δώσει αποδεδειγμένα κοιτάσματα πετρελαίου και οι προσδοκίες για ακόμα περισσότερα είναι βάσιμες, δεν κατάφερε να βρει καμία χώρα που να ήταν διατεθειμένη να καλύψει το «αστείο» σε σύγκριση με τις ανάγκες της Ελλάδας ποσό. Έτσι επέστρεψε στις διαπραγματεύσεις και δέχθηκε τις προτάσεις των ευρωπαίων εταίρων. 

Είναι αυτονόητο ότι η Ελλάδα δεν θα μπορούσε, ούτε για αστείο, να καταφέρει να συγκεντρώσει τα 240 δις που δανείστηκε από τους εταίρους της ΕΕ (δεν εξετάζουμε τα κίνητρα τους, αλλά μόνο τα γεγονότα) ώστε να αποφύγει την πολύ επώδυνη πτώχευση και να προσαρμόσει την οικονομία της σε παραγωγικότερο μοντέλο.

Είτε μας αρέσει είτε όχι, η επιλογή των μνημονίων, με όλα τα λάθη στους υπολογισμούς και τις δεσμεύσεις εκατέρωθεν, ήταν μάλλον μονόδρομος…

Αλλά ας δούμε που βρίσκεται σήμερα η ελληνική οικονομία. Το 2013 μετά από περίπου μισό αιώνα η ελληνική οικονομία θα παρουσιάσει πρωτογενές πλεόνασμα, θα καταφέρει δηλαδή το κράτος το αυτονόητο, να έχει περισσότερα έσοδα από έξοδα. Παράλληλα, έχει μειωθεί σημαντικά το και το εμπορικό έλλειμμα με τις ελληνικές εισαγωγές να αυξάνουν ενώ οι εισαγωγές βαίνουν μειούμενες. Στον παραγωγικό τομέα οι υγιείς, εξαγωγικές και ανταγωνιστικές επιχειρήσεις ξεχωρίζουν από τις «φούσκες» και όλοι οι κρατικοδίαιτοι επιχειρηματίες παραμερίζονται. Παράλληλα φαίνεται να γίνονται σημαντικά βήματα ανάπτυξης στον τουρισμό που μπορεί και πρέπει να αποτελέσει πυλώνα ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας.

Αν στα παραπάνω προσθέσουμε το άνοιγμα των δεκάδων «κλειστών» επαγγελμάτων που υπήρχαν, την άρση του καμποτάζ (πολύ σημαντικό για την ανάπτυξη της κρουαζιέρας), την ιδιωτικοποίηση επιχειρήσεων και οργανισμών, τον εξορθολογισμό των δημόσιων φορέων, οργανισμών και ΜΚΟ, τις εμπεριστατωμένες έρευνες για κοιτάσματα υδρογονανθράκων που ήδη ξεκίνησαν και πολλά άλλα μικρά και μεγάλα βήματα που μένουν να γίνουν, η ελληνική οικονομία αρχίζει να προσομοιάζει σε δυτικού τύπου παραγωγικό μοντέλο μετά από πολλά χρόνια που έζησε μαθημένη στα εύκολα δανεικά.

Αν οι μεταρρυθμίσεις προχωρήσουν, η επερχόμενη ανάπτυξη θα μας πάει αρκετά ψηλότερα από όσο ήμασταν το 2009 και η επόμενη κρίση θα μας βρει προετοιμασμένους και θωρακισμένους με την οικονομία να πατάει σε γερά θεμέλια.

Ομάδα greekreal